مشارکت شهروندی کلید حکمروایی شهری کارآمد
به گزارش ارتباط با مشتری، در دهه های اخیر، مفهوم مشارکت شهروندان در برنامه ریزی و مدیریت شهری اهمیت درحال افزایشی پیدا کرده است. شهر های مدرن با چالش های گوناگونی روبه رو هستند که حل آنها بدون حضور و همکاری مردم دشوار است. در این راستا، در پژوهشی جدید سعی شده است تا الگویی مشخص برای افزایش مشارکت شهروندان در فرآیندهای شهری عرضه گردد.
به گزارش ارتباط با مشتری به نقل از ایسنا، مدیریت شهری یکی از ارکان اساسی برای بهبود کیفیت زندگی در شهرها بحساب می آید. در گذشته، تصمیم گیری های شهری به طور عمده بر عهده مدیران و کارشناسان بود، اما امروزه اهمیت نقش شهروندان در این فرایند بیشتر از پیش مشخص شده است. مشارکت مردم می تواند سبب بهبود کارآمدی تصمیمات، افزایش رضایت شهروندان و کاهش تعارضات اجتماعی شود. دراین میان، محققان اعتقاد دارند که ایجاد ساختارهای مشخص و هدفمند برای مشارکت شهروندان، می تواند مسیر دستیابی به شهری هوشمندتر و پویاتر را هموار کند.
با این حال، مشارکت در امور شهری همیشه با چالش هایی همراه بوده است. بعضی از سیاستهای مدیریتی، به جای افزایش تعامل مردم، سبب محدودیت آن شده اند. در خیلی از موارد، شهروندان احساس می کنند که نقش آنها در تصمیم گیری ها تنها به عرضه نظرات محدود می شود و تاثیر چندانی بر روند مدیریت شهر ندارند. این مورد سبب گشته است که محققان به دنبال راهکارهایی برای تغییر این وضعیت و طراحی الگویی عملی برای مشارکت مؤثرتر مردم در حکمروایی شهری باشند.
علی ذاکری، استادیار گروه مهندسی صنایع و آینده پژوهی دانشگاه اصفهان، بهمراه یکی از همکاران دانشگاهی خود و با همکاری دانشگاه شیخ بهایی، پژوهشی را در این حوزه انجام داده اند. هدف این پژوهش، عرضه مدلی برای مشارکت شهروندان در مدیریت شهری است که بتواند ارتباط بین شهروندان و نهادهای شهری را به روشی کارآمدتر تعریف کند.
این پژوهش به روش کیفی و با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با مدیران شهرداری، فعالان اجتماعی و استادان دانشگاه انجام شده است. اطلاعات به دست آمده از این مصاحبه ها تحلیل و بررسی شده و یافته ها در چارچوب یک مدل مشخص طبقه بندی گردیدند.
نتایج این پژوهش نشان می دهند که مشارکت شهروندان در مدیریت شهری را میتوان در پنج سطح مختلف دسته بندی کرد. این سطوح شامل شهروند، شهربان، شهراندیش، شهریار و شهردار است.
در پایین ترین سطح، شهروندان بعنوان دریافت کنندگان خدمات شهری شناخته می شوند. در سطح بعدی، شهربانان اشخاصی هستند که به نظارت بر عملکرد مدیریت شهری پرداخته و مسایل و مشکلات را گزارش می کنند. در سطح شهراندیش، شهروندان به عرضه ایده ها و پیشنهادهای سازنده برای بهبود شهر می پردازند.
گروهی که فراتر از این مرحله رفته و در توسعه و اجرای ایده های شهری نقش ایفا می کنند، در دسته شهریاران قرار می گیرند. نهایتاً، مدیران و مسؤلان شهری که وظیفه هدایت امور را بر عهده دارند، در سطح شهردار قرار می گیرند.
این پژوهش نشان داده است که مشارکت شهروندان در مدیریت شهری نه تنها باعث افزایش کارآمدی و شفافیت در تصمیم گیری ها می شود، بلکه حس مسئولیت پذیری و همبستگی اجتماعی را هم تقویت می کند.
یکی از یافته های کلیدی پژوهش اینست که هرچه شهروندان انگیزه و علاقه بیشتری به مشارکت داشته باشند، در سطوح بالاتری از این مدل قرار می گیرند و تاثیر بیشتری بر فرآیندهای شهری خواهند داشت.
علاوه بر این، پژوهش حاضر نشان داده است که برای ارتقاء سطح مشارکت عمومی، ابزارها و سازوکارهای مشخصی باید تدوین و اجرا شوند. بعنوان مثال، استفاده از شوراهای محلی، پلت فرم های دیجیتال برای ارتباط مستقیم با مدیران شهری و عرضه مشوق های مشخص برای افراد فعال در حوزه های اجتماعی، می تواند به بهبود روند مشارکت کمک نماید. همچنین، ایجاد یک ساختار نظارتی شفاف، سبب می شود که شهروندان احساس کنند نظرات و پیشنهادهای آنها به درستی مورد بررسی قرار می گیرد.
یافته های این پژوهش در فصلنامه «پژوهش های راهبردی مسایل اجتماعی» انتشار یافته است که تحت نظر دانشگاه اصفهان فعالیت می کند. یافته های این مطالعه می توانند به مدیران شهری، سیاست گذاران و شهروندان کمک کنند تا درک بهتری از مفهوم مشارکت شهری داشته و در جهت بهبود آن گام بردارند.
منبع: hcrm.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب