ویروس ها چگونه وارد بدن می شوند؟
به گزارش ارتباط با مشتری، ویروس ها به خودی خود تکثیر نمی شوند. آن ها برای بقا و ادامه حیات، بدن شخص را آلوده می کنند تا بتوانند نسخه های بیشتری از خود بسازند. بنابراین، چرخه زندگی ویروس را میتوان به این صورت توصیف کرد: ورود به داخل سلول، تولید ویروس بیشتر، خارج شدن و تکرار این روند.
به گزارش ارتباط با مشتری به نقل از «کانورسیشن»، ورود به داخل یک سلول یا ورود ویروسی، بخشی از چرخه ای است که در تولید واکسن از آن استفاده می شود، چونکه واکسن ها این ورود ویروسی را هدف قرار می دهند و همینطور مانع جهش سلول ها به گونه های جدید می شوند.
نحوه ورود ویروس ها به سلول
ویروس ها برای ورود به بدن از طریق های متعدد عمل می کنند. بعنوان مثال از طریق هوا، نشستن روی غذا یا تماس با غشای مخاطی و همینطور از طریق تزریق به بدن راه پیدا می کنند.
ویروس ها معمولاً ابتدا سلول های میزبان را در نزدیکی محل ورود- سلول های پوشاننده مجرای تنفسی برای ویروس های معلق در هوا- آلوده می کنند. سپس یا در آنجا می مانند یا این که در سرتاسر بدن میزبان پخش می شوند.
ویروس ها قندها یا پروتئین های خاص را روی سلول میزبان پیدا می کنند و به آنها می چسبند. هر ویروس فقط با یک ضربه وارد ژنوم سلول می شود و اگر سیستم ورود آن به سلول درست کار نکند، با خطر غیرفعال شدن روبه رو خواهد شد.
پس از آن که ویروس به سلول میزبان متصل شد، مولکول های خاص- روی سطح سلول یا درون سیستم بازیافت سلول- پروتئین های پوششی ویروسی را برای ورود فعال می کنند. برای مثال، میتوان به کووید-۱۹ اشاره نمود که به سبب جهش سارس-کوو-۲ به وجود آمد. در این بیماری هم پروتئین ها فقط با تغییر غشای سلولی به ژنوم ویروس اجازه عبور می دهند.
البته ویروس های متعدد برای این کار از ترفندهای متفاوتی استفاده می نمایند. پروتئین های ویژه ویروسی به ادغام غشای ویروس و سلول کمک و هسته ویروسی را داخل سلول رها می کنند. در این مرحله که ژنوم ویروسی داخل سلول شده است، تکثیر ویروس شروع می شود.
برخی ویروس ها از سلول میزبان فقط به مثابه ماشین تکثیر استفاده می نمایند در حالیکه برخی دیگر از سلول ها ماشین های تکثیر خودشان را حمل می کنند و از بعضی بخش های سلول میزبان بهره می گیرند.
دفاع بدن در مقابل ویروس ها
بنابر اعلام ایندیپندنت، بدن افراد یک سیستم دفاعی چندلایه در مقابل ویروس ها دارد. اما به صورت کلی، تصور بر اینست که دستگاه ایمنی بدن که واکنش پادتن نامیده می شود در وهله اول از ایجاد عفونت جلوگیری می کند.
پادتن ها بخشی از ویروس را که به سلول ها متصل می شود هدف قرار می دهند. این مورد نه تنها در رابطه با واکسن کووید-۱۹ صدق می کند، بلکه خیلی از مصونیت ها در مقابل آنفلوآنزا- چه از طریق واکسن و چه در دستگاه ایمنی طبیعی بدن- را هم شامل می شود. با این وجود، بعضی از پادتن ها به جای پیشگیری از اتصال ویروس، روی دستگاه و فرآیند ورودی ویروس اثر می گذارند. در واقع، پادتن ها از عملکرد کامل ویروس ها جلوگیری می کنند.
ویروس ها به سختی می توانند از دست چنین پادتن هایی بگریزند، اما تولید چنین پادتن هایی از طریق واکسن زدن دشوار است. به همین دلیل، توسعه پادتن هایی که ورود سلول را مهار کنند هدف اصلی تلاش ها در تولید نسل بعدی واکسن ها است.
گونه های ویروس و همه گیری ها
یکی از مبحث های مهم اینست که دریابیم چه وقت ویروس گونه های دیگر جانوران برای انسان خطر آفرین است. این امر بسیار مهم می باشد، چونکه ویروس ها ابتدا، قبل از آنکه در انسان شناسایی شوند در جانورانی مانند خفاش و خوک یا برخی پرندگان ظاهر می شوند، اما معمولاً معلوم نیست کدام ویروس و به چه شکل در انسان همه گیری به وجود می آورد.
به نظر کارشناسان، ویروس ها به شکلی تغییر می کنند که راحتتر بتوانند به سلول های انسانی متصل شوند، مانند ویروس های آنفلوآنزا که به سلول های بینی و گلو متصل می شوند. با این وجود، ویروس های کرونا مانند سارس-کوو-۲، این ایده را زیر سوال می برند، چونکه برخی ویروس های کرونا به سلول های انسانی متصل می شوند، اما تنها تعداد کمی از آنها می توانند به سادگی میان افراد انتقال یابند.
بنابراین، ضروری است که محققان در این زمینه پژوهش های بیشتری کنند، چونکه حقیقت تلخ در رابطه با همه گیری اینست که می دانیم این بیماری مانند زلزله و بلاهای طبیعی دیگر رخ می دهد اما نمی توانیم زمان و مکان وقوع آنرا پیشبینی نماییم.
منبع: ارتباط با مشتری
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب